Gönlüm,Kerbela yeri;sürükleniyor baþým. Kopmuþum bu dünyadan;baharýndayken yaþým. Dostça görünürlerdi;sürüyle arkadaþým. Önceleri deðilde;sonradan biliyorsun.
Zulüm,eli kolunu;dolaþýr sallayarak. Kýlýfýna uydurup;allayýp pullayarak. Bir ömür geçiyor bak;adalet arayarak. Ýçin kan aðlýyorken;zanneder gülüyorsun.
Uðruna öldüklerin;geçerler karþý safa. Ýçlerinde bir þeytan,meðer yatmýþlar safa. Bekle ki gelsin onlar;insanlýða,insafa. Ýþte böylece bir bir;onlarý siliyorsun.
Biri vardýr öldürür,biride süründürür. Biride feleðini;þaþkýn þaþkýn döndürür. Bilmezler mazlum ah’ý;arþtan þah’ý indirir. Periþan olacaksýn,daha ne söylüyorsun.
Yanýna kâr kalacak;sen öyle zannedip dur. Hüseynice hal’dýr bu,Yezid gibi sen kudur. Bugünün yarýný var,dünya yalnýz bumudur. Bir süre yaþayacak;sonrada ölüyorsun.
Dünyevi arzularýn;sonu mutlak hüsrandýr. Ýnce bir çizgidir bu;ya iman ya küfran’dýr. Allah sana kanmýyor,sen daha seni kandýr. Hem zulüm ediyorsun,hem cennet diliyorsun.
Söylerim bildiðimi,isteyenler dinlesin. Yada kulak týkasýn,biraz daha beklesin. Hakikati haykýrýn;yer ve sema inlesin. Düþündünmü dünyaya;sen niye geliyorsun.
Mustafa YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa yıldıztekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.