“paran var mý” diyorum
elleri ceplerinde
susmuþ
konuþmuyor
“karnýn aç mý” diyorum
gözleri gözlerimde
donmuþ
kýrpýþmýyor
zayýflamýþ
karný içine kaçmýþ
cepleri boþ
benimki de laf mý
elimi uzatýyorum kendisine
“al þunu” diyorum
kaþlarý iniyor gözlerine
geriliyor
dikleniyor
öfkeyle bakýyor yüzüme
oðlum kýzma
çok deðil ki birkaç lira
git diyorum
þu kapitalist bakkala
bir kaðýt al bir de kalem
yaz diyorum
lavanta kokulu o kýza
De ki ona; “biz devrimciyiz. Niþan yaptýk ölümle, seninle evlenemeyiz.”
gülümsüyor o zaman
nur geliyor yüzüne
konuþuyor
diyor
biz devrimciyiz baba
iþimiz olmaz parayla turayla
söz verdik mavi gözlü adama
sözümüzden dönmeyiz
“bak sen kerataya!”
Tevfik Tekmen Ekim/2014/Lüleburgaz