Geçmişe Gebe Gölgeler

"Ve iþte yine
þehrim aðlýyor
Düþük yapýyorum geçmiþimden.... "

Zaman kaldýrým taþlarýna yapýþýrken,
Hayat duvarlarýmdan sökülüp yüzüyor sel sularýnda.

Uyanmaktan yorulmuþ kirpiklerimle
Gün aydýn mý diye sorarken aynalara.
Karanlýk siluetim daðýnýk,
Kelimelerin kanýma bulanmýþ yataðý izler.

Sen sevgili bir taný aðartýrken
Ben ruhumu mýhlýyorum kaybolmuþ gözlerine.
Sanrýlarýn kaçýncý sayfasýnda kaldýn...

Dedim ki gölgelere…
Gel gir yüreðime körelt ona olan sevgimi.
dedi ki
Kurutabilseydim eðer bir þeyleri
kendi karanlýðýmý ýþýða doðru köreltirdim…

Çekilen en tatlý ýstýrap hayallere dalmak tenin özerkliðinde.
Ulaþamayacaðýný bile bile
Gözyaþlarýmý kentin karmaþýk performansýna daðýtýp
Gelincikleri karýncalara yem ettim.

Zaman düþlerini öyle bir uzaklaþtýrýr ki,
Elin dilin gibi suslar da
Aklýn sahibi olduðunu düþündüðün
ev
yatak
ayakkabý
Eþ
Anne
Babada kalýr
kayýp þeyhler gibi
Oysa tek sahibin Allah’týr
Onun olmak ne güzeldir
Rüzgar gibi
Bulutsuz yaðmur gibi…

Bakýþlarýný kalbimden sök adam
Budadýðýn huzur tomurcuklarýný yalanlarýna kurban ettim
Kadýnýn kalýþlarý sömürdü güveni.


Ellerin yaþama gebe geliþleri parça parça ederken…

Sosyal Medyada Paylaşın: