Aþk dedikleri, tek bir mevsim þimdi kalemimde Rengi yeþil, kokusu cennet, gülüþü bahar Hep bahar...
Sessizce doðuyor ellerime aþkýn üç harften ibaret olmayan uysallýðý Tanýdýkça sevilen insanlardan bir cennet oluyor senin yüzün Senin yüzünden seviyorum bazen tüm insanlarý
Baktýðým her yerde senin oluþuna baðlýyorum aþkýn bu ’yeþil’ inadýný Gözlerinin hatýrýna deðiþiyor sevdiðim rengin adý Bir çift gözde uyutuyorum çocuk yanýmý
Bir keþfe çýkýyorum ellerinin içinde Çizgilerinde yolumu buluyorum her kokladýðýmda Her öptüðümde en içini ellerinin, cenneti yaþýyorum Ben sende cenneti yaþýyorum ve belki vuslatý Ellerinden seviyorum bazen tüm yollarý
Gülüyor içimde en sevdiðim þarkýnýn notalarýndan bir hikaye Hikayesini bana bir türlü anlatmayan o çocukluk heyecanýnla Ýçimin derinlerinde bir ev kuruyorsun kendine Al beni de o evin içine Benim içim senin evin Senin için olsun benim evim de
Hiç þiir yazmamýþ bir þairin ilhamý olmalý aþk dedikleri Yazýlamayan hecelerin buðusunda duraklayan Bir es verip tekrar baþlayan, alýþýlan, baðlanýlan, aþklaþan Ama hiç baþkalaþmayan bir ilham olmalý Bir ses verip tekrar susan, yazamadýkça çoðalan Ýlhamýný yeþilden alan
Bir þiir olmalý senin gözlerin Yazýldýkça aþklaþan Ama hiç baþkalaþmayan... Sosyal Medyada Paylaşın:
Büşra Topbaşlı Nazlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.