Meğer Ne Güzelmiş

Ýnsan yaþarken bilmiyor, yitiyor güzel günler
Bir ah çekiyor ve ne yazýk, onlar geri gelmiyor
Komþular bile ne hasmýþ, þimdi iyi anlýyor
Bir çocukluk günleri, hafýzadan çýkmýyor.

Bahçelerde aðaçlar, yeþillik alabidiðine
Beslenirdi hayvanlar, aileden biriydi
Ne þikayer eden vardý gürültüyü, ne de trafiði
Yürübürdü her yola, mutlulukla gidilirdi.

Hafta sonlarý mutlak çekilirdi ip ile
Giderdi tüm komþular, akþam matinesine
Ortaktý sanat, kültür, aynýydý eðlence haz
Açýk hava sinemasý, bir buluþma yeriydi
Koca mahalleliyi, aðýrlardý bütün yaz.

Yetim gözetilirdi, hayra deðerdi iþler
Babasýz evlere de bedava, ustalýk sergilenirdi
Önemli öðrenci, deðerliydi öðretmen
Ýlme daime büyük hürmet gösterilirdi.

Hakký ile geçerdi öðrenci sýnýfýný
Ayýrýrdý o hayat tembeli, çalýþkaný
Okul bayram günleri, dönerdi panayýra
Yetenekler meydanda serilirdi ortaya.

Kahvaltý için bile giderdik bir komþuya
Ne piþerse karþýda, bir bakmýþsýn tabakta
Eli öpülürdü büyüðün, önüne geçilmezdi
Herbiri bize teyze, amca gibi gelirdi.

Çocuklar almazdý oyuncak, yapardý beceriyle
Bükülürdü birkaç tel,arabaya dönerdi
Poþetler olurdu cilt, çubuklarsa uçurtma
Meþin yuvarlak elde, onarýlýr ve dikilirdi.

Unutulan þu Nevruz, karþýlanýrdý coþkuyla
Doluþurdu insanlar kocaman bir kamyona
Mesire yerlerine heyecanla çýkýlýrdý
Hayat uzakta deðil, içinde yaþanýlýrdý.

Anlatmayýn sizlere mahalli güreþlerini
Deken sýrasý gelen kýspetini giyerdi.
Savrulurdu toz toprak, er meydaný burasý
Yiðitler birbiriyle ne güreþler ederdi.

Hava solunulurdu, çiçek koklanýlýrdý
Meyvelerin cümlesi daldan toplanýlýrdý
Hele ki domatesler, nasýl da tuzlanýrdý
Can katardý yenilen, can verirdi içilen
Hayat doðaldý iþte, mutluluksa zirvede.

Anlýyorum ki þimdi, ne güzelmiþ o günler
Çocukluða dair anlar, doðalmýþ hep hayatlar
Ýçindeymiþ insanlar, hayatýn merkezinde
Þimdi bakýyorum da mutlu deðil hiçbiri
Adeta yaþýyorlar, programlanmýþ gibi
Ne varsa kalmýþ geride, o zaman varmýþ yaþam
Þimdiki de hayatsa, yazdýklarým da yalan.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: