SEVGİLİM İZMİR

Bir þiirle araladým.

Gözleri uykulu.

Böðürtlen rengi sabahý.

Bitkin bir mayýstým Karþýyaka’da.

Günün yüzüne konan martýlar.

Ve kenti kaplayan gölgeniz vardý usumda.

Ýzmir’in arka sokaklarýnda.

Tüm cazibesi ile dolaþan ümittiniz.

Göðünü arayan güvercin misali.

Uçtukça çoðalan, çoðaldýkça vurulan sokak çocuðuydu elleriniz…



Sonra gözlerinizi gördüm bu þehirde.

Uygarlýk barýndýran içlerinde.

Bilirdim bu hüznün yok gözlerinizdeki gibisi.

Su deniz sizin yüzünüz.

Her dalgasýnda.

Suskun bir dilenci çýðlýðý taþýyan, köpüktünüz.



Ýnsanlýk yürüyordu size.

Ayaklarýmý unutmasam.

O sabahçý kahvesinde.

Ben de yürüyecektim.

Akþam tek heceli bilmece.

Ter döktü Ýzmir þiir þiir.

Bir bahar astý kendini ‘’aþk’’ deyince.

Bir þarký ile kapattým.

Sözleri sarhoþ.

Anason kokulu geceyi…


Sosyal Medyada Paylaşın: