Biliyorum Senin de beni özlediðini Belki görürüm diye umutlanýp O sohbetiyle demli çay içtiðimiz Kafenin önünden geçip Belki buradadýr diye Bakarken gözlerin dalýyormuþ Gözlerim gibi
Ben Bakýp geçmiyorum artýk Eskisi gibi Oturup biraz da bekliyorum Belki gelirsin diye
Yazarýn dediði gibi "Nasipse Dünyanýn öbür ucunda da olsa karþýlaþýrsýn Deðilse Çýkmaz sokakta dahi karþýlaþamazsýn" Belki de nasip deðil
Nereden biliyorsun Seni özlediðimi deme Biliyorum Bir ara kuantum fiziðini incelemiþtim Kuantum fiziðinine göre Everenin bir ucunda oynayan taþtan Diðer ucundaki taþýn haberi olurmuþ Ki, Yüreðinin titeþiminden Yüreðimde zerzeleler kopuyor
Bir de garsonla samimi olduk O da doðrulandý Bakarak geçip gidiyormuþsun Aðýr adýmlarla Anlýyormuþ Bakýþlarýndan Gözlerinin beni aradýðýný Ve gözlerimin seni aradýðýný
Bilemiyorum Belki daha vakit gelmedi Özlemin bitmesine Belki de nasip deðil Bir daha Gözlerimin Gözlerini görmesine
Rüstem Bingöl
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüstem Bingöl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.