Karadeniz köpürmüþ yine hýrçýn bu gece
Dipsiz karanlýklara çaðýrýr beni eyvah
Yýldýzlara göz kýrpar yüreðimdeki ece
Ay girerken buluta geceler kaç kez siyah
Umut varsa sabaha yürek coþtukça coþar
Güneþi batýranýn yuf olsun ervahýna
Rüzgâr pamuk ellerle hafiften yüzü okþar
Bulutlar aðlar durur sevenlerin ahýna
Ey gri asumanýn yalnýzlýklar yýldýzý
Ýçimdeki yüreðe sizin kadar ýraktým
Ayrýlýk sancýsýndan ruhumda dinmez sýzý
Sinemi yakanlarý ben mazide býraktým
Fýrtýna sonrasýnda su yorulmuþ, cefalý
Hangi güneþ ýsýtýr buz tutmuþ yürekleri
Coþari haykýrýyor Karadeniz vefalý
Ulaþtýrýr kýyýya kýrsa da kürekleri
17.06.2008/Samsun