Uzaktayým, Þimdi senden çok uzakta Ne kadar uzaklaþabildiysem oradayým. Yanýmda sen yoksun ya Yalnýzlýðýmla baþbaþa öylece yürüyorum. Yürüdükçe hafifliyorum. ✍✍✍ Özlemiþim... Özlemek ne güzel þey, Sonunda yarýna dair hep bir umut var. Ama; artýk benim bir umudum kalmadý. Yanýmda kimse yok. Sen yoksun.. ✍✍✍ Neredeyim ben. Küçükken gözlerinin içi gülen o küçük kýz çocuðu nerde? Þimdi büyüdüm mü ben? Büyümek bu mu ? Günden güne lime lime olup, Yarýna dair umutlarýnýn tükenmesi mi? Öyleyse neden kimse söylemedi bunu bana. ✍✍✍ Yapayalnýz yürüyorum. Uzaktamýyým bilmiyorum. Ama; onun benden kilometrelerce uzakta olduðunu biliyorum. Ayný gökyüzünün altýnda iki yabancýyýz artýk. Ona dair hiç bir ümidim kalmadý. ✍✍✍ Oysa; her þey ne kadar da güzel baþlamýþtý. Bildiðim her þeyi ondan öðrendim ben. Sevmeyi, sevilmeyi... Þimdilerde gülüþlerim yarým, Hayallerim bölük pörçük, Yüreðimse virane...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonsuzluk_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.