Geçmiş zaman olur ki
Geçmiþ zaman olur ki
Zaman çok þey alýp götürse de
Gördüm, evet oydu
Kestane rengi saçlarýnýn
Omuzdan aþan kýsmýný açýk sarýya
Boyayýp beline sererdi
Her zaman bir yarým sarýþýn havasý vardý
Kaþlarýný kýlýç gibi çeker
Kirpiðini ok gibi ayrýk yukarý dikerdi
Yaya gerilmiþ ok gibi
Hala öyle
Kocaman gözleri ürkmüþ kedi gibi
Dört yana dönüyordu hala öyle
Öyle olmasýna öyle de
Beni tanýmadý
Yine sevdiði parlak elbiseler giymiþti
Yalnýz kokusunu deðiþtirmiþ
Benim kokladýðým o koku yoktu
Hýrçýnlýðýný derin bir olgunluða birakmýþ
Karþý masamda oturuyordu
Göz göze geldik çokça
Tepkisizdi
Hatta bu da kim der gibiydi
Yemeðini bitirmiþ üstüne sýgarasýný yakmýþtý
Ýki yana boþ boþ üfleyerek üst üste
Eskinden içmiyordu
Bende çok deðiþmemiþtim
Fiziðim onun bildiði gibi duruyordu
Saçlarým da hala gür ama gümüþe çalmýþ
Karagözlerim eskisi kadar parlamasa da
Kalkmaya yeltenince
Çaktýrmadan ayaklarýmý öne doðru uzattým
Yavaþ bir hamle nazik bir sesleniþle
_ beyefendi rica etsem toplanýrmýsýnýz biraz
Dedi
Yavaþça tabi dedim
Gözlerine sokularak kalkýp centilmence
Geçti gitti arkasýna bakmadan
Yok yok tanýmamýþtýr beni
Ama oydu yanýlmam imkânsýz
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.