O Şehire Rüzgâr Uğramıyor Mu

Kokunu özledim, sesine muhtaç
Git, baðrýný esen rüzgârlara aç
Þu hasta kalbime olsun bir ilaç
O þehire, rüzgâr uðramýyor mu

Evimin kapýsý, bacasý örtük
Baðlarým kurudu çöl oldu artýk
Göklere uzanan kollarým açýk
O þehire, yaðmur hiç yaðmýyor mu

Issýz kuytuda bir garip yaþýyor
Yorgun yüreðinde daðlar taþýyor
Bedeni buz kesmiþ, ruhu üþüyor
O þehire, güneþ hiç doðmuyor mu

Gözümde perde var, ufkum bulanýk
Gündüzüm karanlýk gecem karanlýk
Parlayýp, ruhuma ýþýk saç, artýk
O þehirde, yýldýz ýþýmýyor mu

Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: