Son sözlerimdi sana olan bakýþlarým bir nefesin kudretiydi. Vapurlarýn, teknelerin sesi… Sana olan duygularýmdý. Kelimeleri eðer kalbime dökecek olsam, Bu hayat bana daha zor gelirdi elbet. Sensizlikle geçen her günüm, senli geçen günden daha acý olurdu, kalbin kýrýkken Ýstanbul’a bakmak gibi bütün hücrelerinin yaþamasýný duymak gibi. Elbette mezar taþýma seninle birlikte geçirdiðim, seni düþündüðüm, senin isminin zikredildiði saniye kadar hayatýmýn süresi iþlenecek. * Ve elbette ben o kadar yaþayacaðým. Gökyüzüyle denizin birleþtiði o tepede senle ayný cana sahip olmayacaðýmýzý, birlikte o tepede yaþayanlarýn suyunun üzerine bir gül koymayacaðýmýzý, biliyorum ve her sabah bunlarý bildiðimden aþýklarýn diyarýna gidip seni izliyorum. Öyle neþeli ve mutlu Öyle güzel ve hayâ sahibi
*Vakti zamanýnda bir gezginci bir kasabanýn mezarlýðýndan geçerken, mezar taþlarýnýn üzerinde 30 gün yaþadý, 29 gün yaþadý gibi ibareler görmüþ. Bunu gidip birisine sormuþ. Neden bu böyle diye. Sorduðu kiþi þu cevabý vermiþ, aþaðý yukarý: Hani insanlar bir zaman gelir birkaç saniye gerçekten yaþadýðýný hisseder, aþkla, sevinçle. Ýþte biz bunlarý hayatýmýz boyunca toplar, sonra mezar taþlarýna yazdýrtýrý. demiþ. Sosyal Medyada Paylaşın:
efvahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.