yazgım

attýðýn taþlar sekerken su yüzünde
kýrýk sesinde irkildi gece düþlerim
serçe kanatlanýþý, balýk kaçýþý içim
gecenin sessizliðinde katmanlý çýðlýk
su kanýyor, ay utançla bakýyor yüzüme

dünya acýlar peydahlayan bir rahim aðzý
döl yataðý, puþt zulasý, kancýk ovasý
tepelenen daðlara yükleme gideþini
kýrýk tokmak, çalmaz davul
pazardan kalma yokluðunun düðünü

kýrk kez ayný rüyada uyanmýþlýðým vardýr
doðuþum, ölmüþlüðüm ve anlamsýzlýðým
vaftiz edilmemiþ sevdalarým
selasý duyulmamýþ aþklarým
namazý kýlýnmamýþ ruhum
definsiz mezar taþým
soðuk toprak, duyulmaz aðýdýmýn yankýsý
bu öfke yurdu benim mi
anlayamadým...

hey...
gönül deðirmenine kalburda su taþýyan ümidim
kýrýk kolum, bükük ayaðým
hayalime dünyalar kadar büyük çizdiðim
þem alevin gölgesi, þaman kavrukluðum
batýl bir aþka böyle hesapsýz batmýþlýðým
kim bilir kimden kalma
benim bu talihsiz yazgým...
Sosyal Medyada Paylaşın: