BAHTSIZ EMİNE

BAHTSIZ EMÝNE

Emine
Köyün en güzel kýzý
Dahasý
En bahtsýzý
On beþi gösteriyordu kafa kaðýdý

Emine
On beþindeydi
Daha
On beþ
Mavi boncuk
Diziliydi
Ak çocuk
Gerdanýnda...

Bir anasý vardý baþýnda
Bir de yoksul babasý
Dalardý ara, ara uzaklara
On beþlik hayaller kurardý
En saf duygularla

Kah Ýstanbul’a giderdi aklý
Kah hiç gitmediði sinemaya
Yarýn öbür gün kocasý götürürdü
Anasý öyle söylemiþti

Ve birgün
Bu yoksul hayattan býktý Emine.
Bütün kurallarý yýktý eliyle
Veda etti köyüne
Aldý baþýný gitti bilinmeze

Sokakta beþ para etmez arkadaþ buldu.
“Kara sevda” diye ona sokuldu.
Bir pavyonun kapýsýnda bitti tüm yolu
Acýmasýz hayat onu da vurdu

Ýçki, sigara yetmedi
Damardan vurdular iðneyi
Gelen geçen vurdu tekmeyi
Kimse sevemedi Emineyi

Bir kuþluk vaktinde
Ýçi ürperdi
Babasý namluyu
Ona çevirdi
Ansýzýn
Yere serildi
Gün yüzü göremeden
Öldü Emine

Filiz Bahcývan
Sosyal Medyada Paylaşın: