NE ?

Baharlarýmý avuçlarýnda tükettim,
Savruldum yalnýzlýðýn kollarýna.
Güneþin karanlýklara büründüðü gün,
Sen, uzaklarda sarý bir hüzünle
Ýçinde acýlarý duyacaksýn...
En acý yaþlarla gözünde,
Tanýyamayacaksýn aynalarda kendini.
Titreyen dudaklarýnla cevap veremezken,
Aþkýn yüreðinde vurduðunu anlayacaksýn.

Geceler bir kabusla geçerken,
Uykular hep yarým acýyan gözlerinde,
Sabahlar yorgun ve yüreðinde sýzýlar...
Bitmeyecek gurbet ne yapsan da.
Ýçinde volkanlar patlamaya hazýrken
Hayat denilen bu yollarda koþarken,
Yaþam kýsa,dünya öylesi darmýþ...
Ýnsan her uzanan elde bir teselli ararmýþ.

Kar yaðacak düþlerine bir hazanda,
Sevinçler ; artýk kýrýk bir hüzündür yüzünde,
Bir ayrýlýk þarkýsý dudaklarýnda hep...
Hüzün þiirleri yeniden yakacak canýný yeniden !
Ýsyan edeceksin,gurbetin karanlýklarýna,
Hep, korkutacak yalnýzlýklar seni...
Ama, kalbindeki sýcak aþkýn...
Tek ýþýðýn olacak, bitmeyen gözyaþýnla.
Güller solmaz sanýrken koþtuðun yollarda,
Hayat denilen bu yaþamýn yolunda
Acý varmýþ,göz yaþý ,
Ve, bilmiyorum artýk ben ! ne ?
Ne varmýþ.

Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın: