Kimliði kaybolmuþ aþikar bir Þair’in son mýsrasý gibiydi dudaklarýn, Ve sen susardýn,içten içe bitirirdi beni o zalim bakýþlarýn, Gözlerin silah ve kurþun misali acýmasýzdý kaþlarýn, Bir umut çýðlýðýydý, daðlarý inleten haykýrýþlarýn.... Ve soldurdun gülüþünü gözlerimde, Kapanmaz bir yara býraktýn yüreðimin en derininde, Yorgun düþürdün bedenimi taþýyamaz oldum seni kendimde, Þairine ihanet ettin, rezil oldum elalemin dilinde..... Yazmaktan usanmadýðým ve hiç tükenmeyen þiirimdin sen, Çaresizliðinden utanmýþ ve gün yüzüne çýkamamýþ kimliðimidin sen, Kalabalýklar içinde kaybolan yalnýzlýðýmdýn sen, Gelme artýk! ölmek bile bu kadar güzelken, Acý sen,Hüzün sen.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.