BEYAZA ÇALAN UMUTLAR

Neredeyse
Yitirmiþ maviliðini gökyüzü

Beyaza çalýyor bulutlar
Solgun,
Ürkek birazda.

Alaz- sýz, yalým
Buz gibi soðuk güneþ
Sýzarken tenlerden içeri
Kurþun gibi aðýr
Gölgeler düþürür yerlere
Ne kadar da insafsýzca.

Vakit öðlen vakti
En zirvesinde zamanýn
Adýmýný atmýþ
Islýk çalarak
Göz süzer
Arsýzca ikindiye
Utanmadan.

Gök kuþaðýndan geçebilseydik
Çocukça gülüþlerimizle

Nerdee?
Þimdi
Ter yaðýyor
Yorgun bedenlerden
Damla damla topraða.

Bir ürperti ki
Sýkýntý ise,
Diz boyu!
Týrnaklar kanatýyor
Avuç içlerini .

Yola koyulmuþ rüzgar
Telaþý okunurken yüzünde
Öyle aðýr ki yükü
Yaðmurlarý doldurmuþ heybesine
Boþaltmak için
Hýnç ile üzerimize.

Sonra býrakacak
En ulaþýlmaz düþlere
Ve de
Sonra
Huyudur deðiþmez
Beyaza boyar gözleri.

Unutalým gitsin.

Günlerden pazar
Aralýk ayý
Gelip
Kurmuþ baðdaþýný
Sanki temelli.

Oysa
Sene ,vedaya hazýr
Bir yeni zaman
Tüttürecek ocaðý
Beyaza çalan umutlarla


Fatma Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın: