Aynalar dan nefret eder sanýlýrdi Kimse bilmezdi duymazdý Aslýnda en çok kendinden nefret ederdi Var olma ihtimali bile aðrý gelirdi çoðu zaman Kimse sesin duymasýný isterdi çoðu zaman Sesini duðyulsun isterse de sesini yanlýþ anladýklarlarýna Dertlenir üzülür beni anlayan derdim Bilen kimse yok derdi
Aynalarda Deðil kendinden kaçardý. Yalancý yapma dünyadan saklanýrdý Sade basit bir dünya isterdi de 2 +2 bile deðiþiyor artýk bu dünyada o ne yapsýn O da yenilgi kabul etti yalnýzlýða alýþtý hikayesi vardý unutuldu
Hayll eri vardi kimse bilmedigi bilseler di de Ýnanmazlar zaten dedi son sözlerde Ýntihar etmeden önce ben vardým görmediniz oldu sesiz bir çýðlýk gibi keskin
Kimse anlamadý bu ölüm be Çoðu yersiz bulurken kimileri hala onu suçluyordu kimse anlamadi hala asýl soru anlamak istediler mi acaba hiç sanmam
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair kalemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.