Gökyüzüne baktým Bakarken bütün ihtimallerin altýný çizdim Bazý ihtimallerin beni hiç sevmediðini fark ettim Beni sevmeyen ihtimalleri halýnýn altýna süpürdü annem “Anlamak zorunda deðilsin her þeyi” dedi Dolma içi yaparken, benim içim çürümüþtü Çürükleri ayýklamaya çalýþtý Ayýkladý ve benden bir þey kalmadýðýný anladý Anladý ama anlamazlýktan geldi Anlamazlýk annemi rahatlattý
Kelepir bir acýya komþuydum Ardýmda birkaç kötü þiir býraktým Biraz ölmekten zarar gelmez diye iç geçirdim Bulutlarýn üstüne basarak sana gelmeye çalýþtým Geçtiðimiz yirmi sekiz yýlda çokça yanýldým Susmak, bir erdemden ziyade zorunluluk gibiydi Bu zorunluluðun hakkýný vermek için yaþadým Bir miktar hýrpalanmýþlýðým ve çok fazla hatam ile Annemin beyazlayan saçlarýnýn arasýna saklandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Gökgöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.