Bu sana ikinci mektubum, bir tanem. Dudaklarýnýn tadýný düþlemeden, yapamadýðým. Elime geçmeyeceðini bilerek, Senden uzak senden ayrý. Yýllarýn ardýndan, Hayaller kurmuyorum.
Hala ufacýk bir resmin, Baþ ucumda duruyorsa, Terliklerin hala divanýn, Ayak ucunda kaldýrýlmayý, bekliyorsa, Tembelliðimdendir bir tanem. Söz elimin erdiði bir zaman, kaldýracaðým.
Seni sere serpe tasvir eden, O tabloyu da hayal edemiyorum.
Yattýðýmýz o yatakta yýllardýr, yalnýz ben yatýyorum. Uykusuz geçen gecelerimin, Gündüzleri de benim. Seni seviyorum diyen sesin, MET CEZÝR dalgalarý gibi, bir duyulup bir kayboluyorsa.
Güneþin sýcaklýðýný, Duyabiliyorsam yüreðimde, Hala bir parçan, Benliðimde yaþýyorsa. Artýk bir tanem de deðilsin, Sevdiðim. Sonsuza kadar sevebileceðim, Sevda Çiçeðimsin. Solmayan. Ve de, Asla baþkasýnýn olmayacak olan.
10-08-2005-Çarþamba Tuðrul Ahmet Pekel Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.