gittikçe uzaklaþýyordu gerçeklerden zaman,sinsi bir düþmandý sanki her gün daha güzel yalanlar doðuran kendiliðinden... o,ýssýzlaþýrken kendi içine etrafý kalabalýklaþtý ýþýða doluþan pervaneler gibi günden güne... oysa ýþýk yanýlta bilir bazen kamaþtýrýr gözleri bazen de,yakar dokunaný kor ateþ misali.. karanlýðý soracak olursanýz karanlýk karanlýktýr yani aslýnda gerçeðin ta kendisi adý içinde saklý....
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.