BÜYÜK SEVDALAR

Bizim eskiden çocuk yaþlarda
Hiç öyle büyük sevdalarýmýz olmadý
Biz sevdalarý ya þarkýlardan duyardýk
Ya da foto romanlarda okurduk…
Bazen de Yeþilçam sinemalarýndan görürdük

Ne kibrit kutularýna mektuplar koyduk
Ne de kokulu zarflarda nameler gönderdik
Sevdamýzý ferman gibi anlatan sevgiliye…
Olur ya
Bazen susardýk kadersizliðimize
Ýçimizde ukde gibi kalýrdý
Söylenmemiþ kelamlar
Gömerdik bir çocuk mezarýna
Çaresizliðimizi…

Bizim sadece çocukluk aþklarýmýz oldu
Sabah ateþlenip
Akþama doðru söndüðümüz
Gönlümüzün ocak baþýnda
Ýki arkadaþ bir kýza tutulurduk
Nisan yaðmurlarý misali…
Þýp sevdi gibi geçerdi,
Farkýna varmadan
Oysa
Tutulduðumuz kýzýn,
Hiçbir þeyden haberi yoktu
Kendi kendimize “gelin-güvey olmuþtuk” iþte
Gel gör ki paylaþamazdýk
Sözüm ona sevgili dediðimiz kýzý…
Yoktan yere kavga ederdik
Ýyi mi?

Ama hiçbir zaman
Gönül hýrsýzý olmadýk
Günahsýz duygularý güzel düþünceleri
Masum tutkularý çalýp çýrpmadýk
Bizim sevdalarýmýz belki büyük deðildi
Belki çok küçücüktü kendi çapýnda
Biz sevgileri ruhumuzda demlerdik
Gönlümüzde vefaya mayalandýrdýk
Aþý tutmasa bile büyük bir sevdaya
Amma velakin
Hiçbir kalbi zimmetimize geçirmedik

Sevdalar hep bizde
Bir mavi düþ gibi kaldý
Sevdalar hep bizde
Pembe hayalden öte gidemedi
Ve ümitlerimiz hep suya düþtü
Umduðumuz daðlara hep karlar yaðdý
Dedim ya
Bizim hiç büyük sevdalarýmýz olmadý
Canýmýz sað olsun!
03.02.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: