ÜMİTSİZ AŞK

Yaþamak bambaþkaydý günler zalimdi sevdasýz
Sevmeyi unutmuþ, kurumuþtu yüreðim
Ýçimde bir boþluk vardý ne artý ne eksi
Hayat hiç þans tanýmýyordu bana
Gönlümün isyan bayraðýný çekmiþti kadere

Ümitsiz bir bekleyiþin deminde tanýdým seni
Ruh güzelliðin dýþýna yansýmýþ bir melek gibi saf
Akan sular misali duru ve berrak
Sessizlik sonrasý bir fýrtýna koparak
Biri dedi kalbimin sesi…

Yaðmur yüklü bulutlardan farksýzdýn
Bereket yaðmurlarý yaðdýrdýn dünyama
Kuruyan yüreðimden sevgiler filizlendi
Kabýna sýðmaz oldu gönlüm seni görünce
Ruhumda ki boþluðu doldurdun sen

Bir zamanlar “basit bir þairdim” eli kalem tutan
Ne kalem yazardý ne kâðýtlar dolardý
Hemen kaçardý ilham perilerim
Seni tanýmadan önce
Hep yarým hep sönük kaldý þiirlerim

Þimdi ellerim titriyor yüreðim hýzlý çarpýyor
Seni görünce gözlerimin içinde
Adeta korkuyorum sevmekten
Acaba sevmekten mi, yoksa sevilmemekten mi?
Beynimde mýzrak saplý bir soru iþareti
Ýçimi kemiriyor kuþkular, cevap veremiyorum

Al eline bir silah öldür beni daha iyi
Her gün bir kere ölmektense
Bir gün bir kere ölmek daha iyi!

Bazen ne güzel dalýp gidiyorum
Tozpembe hayallere mavi düþlere
Bazen karþýma çýkýyorsun soðuk bir hayalet gibi
Ürperiyorum titriyor bedenimin her yaný
Lime lime paramparça ediyorsun beni
Ýçimden bir tek yüreðimi alýp kaçýyorsun
Dönüþü olmayan meçhul bir kervana
Sevgimi ruhumun derinliklerine býrakarak

Her gün peþinden koþuyorum
Ürkek ceylaný kovalayan avcý misali
Yetiþemiyorum çaresizliðin gazabýna uðrayarak
Ve yine soruyorum kendi kendime
Seni nasýl seveyim nasýl dile getireyim
Bu ümitsiz aþký diye!
Bakýyorsun bana anlamsýz bakýþlarla
Sanki hep “Hayýr” diyecekmiþsin gibi geliyor bana
Gerçi “hayýrda da bir hayýr vardýr” diyerek
Avutuyorum bu gönlümü bir züðürt teselli ile

Ben yüreðimde ki sevda çaðrýsýný haykýrýrken sana
Sen kim bilir neler düþünüyorsundur?
Ama elini bir sol yanýma koyup vicdanýný dinlesen
Yüreðinin içten gelen sesini
Belki bana hak verirdin

Hep yeni bir hayal kýrýklýðý korkusundan
Sana bu acý gerçeði söylemek istemiyorum
Baþý öne eðik maðdur gezemem
Öl desen ölüm çare deðil bu aþka…
Unut desen seni nasýl unuturum?
Unutunca ne anlamý kalýr
Sana beslediðim duygularýn…
Anlamýyorsun beni
Her gün bu ümitsiz aþk için
Defalarca bana isyan ettiriyorsun

28. 07. 1985







Sosyal Medyada Paylaşın: