Şehir, Akşam ve Biz

Bitip de tükenmeyen bir kavuþmuþluk
Bulutlardan hanelere akan bir sarhoþluk
Umduklarýmýzý güneþin gölgesinde bulduðumuz
Kimsesiz bir sahilin koynunda yapayalnýz
Ve iþte yine kapanýyor perde perde o suskunluk



Akþam karartmadan güllerin kýzýllýðýný
Bir avuç kor muhabbetle salmýþsýn yalnýzlýðýný
Gülüþün belki utandýrýr
Ah bilsen!
Siman neleri andýrýr
Bakýþýn ise kaplar kalbin ulvi semalarýný




Gün küstü mü topraða âlem kalakalýr
O boþlukta insan nasýl da mahzunlaþir !
Sudan semalara acayip sükûnet
Seyret !
Yalnýzca seyret !
Gölgeler perdesiyle kömürümsü saltanat
Ýnsana, kararmamýþ vicdanýndan bir parça huzur kalýr



Bir göç baþlar bu saatlerde ufuklardan
Yârdan, vardan , cümle diyardan
Kimisi sadece göz bebeklerine
Bir baþkasý gözlerin de göremediklerine
Sen, þehirde akþamla ayný seferde
Seherde umutlanan ihtiþamlý kâinat þimdi nerde



Sosyal Medyada Paylaşın: