Bu Dünyaya Niye Geldin Sen İnsan

ALLAH sana düzen vermese idi...
Derme çatma çürük bel’din sen insan.
Dert etmezdin aklýn ermese idi...
Yinede fikri ters çel’din sen insan.

Kara lekeleri düþürdün aka !
Sana küsmüþ çiçek açmaz abaka,
Ýnceldi bak ozon denen tabaka...
Gök yüzünü bile deldin sen insan.

Büyüðünüz benim demek için mi ?
Servetler edinip yemek için mi ?
HAKKA kul olmaya emek için mi ?
Bu dünyaya niye geldin sen insan.

O kýt aklýn ile çýkarýp yasa...
Oldun baþkasýna keder, gam tasa.
RAB dedi kul saðlam zemine basa...
Yoksa uçuruma hel’din sen insan.

Ne diye deðiþti hedefin, açýn ?
Nefsine, þeytana uymaktan kaçýn.
Yoktu kýç ta donun, baþýnda saçýn...
Anadan üryandýn, kel’din sen insan.

Dünyadan ahrete sevki anýnda...
Zor görse kýrýlýr þevki anýnda.
Ana ve babanýn zevki anýnda...
Atýlmýþ pis bir su seldin sen insan.

Kar yaðsýn istersin sýcak yazýnda,
Çýkar kokusu var iþve, nazýn da,
Sapý kýrýk yalan dünya sazýnda...
Akordu bozulmuþ teldin sen insan.

Devamlý sanmadan bu az bölümü...
Cumali vahaya döndür çölümü.
Unutup mahþeri, mizan, ölümü...
Gerekmez iþlere yeldin sen insan.

Sosyal Medyada Paylaşın: