Ey sevgili! Adýnla baþlýyor günüm; Sen istemesen de Üzgünüm.
Yelkenleri fora edip, Kaçmak istiyorum hayallerimden. Heyhat, uzaklaþtýkça boðuluyorum! Beni kendisine çekiyor ki dip! Deniz feneri gibiyim Bir yanýp bir sönüyorum!
Sessizlik kesiyor yelkenlerimi, Geleceðim sükûtun süngüsünde. Küreklere uzatýyorum ellerimi, Aþkýn kýsýr döngüsünde; Yüreðimin merkezi sen, Etrafýnda dönüyorum!
Yetmez mi dünyada çektiðim hasret? Kanarken kalbimde açtýðýn yara Sabret deme! Sabrýn da sabrý kalmadý zira.
Belli ki sebep olacak bana; Aþkýn, hasretin ve sessizliðin Ya ben ölsem aþka yakalanmadan Ya da Benden önce aþk ölse… Ölse de hasretlik çekmesem sana, Öbür dünyada…
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.