TANRIM BİZİ BAĞIŞLA

TANRIM BÝZÝ BAÐIÞLA

Birgün;
Kafam dumanlanmýþ,
Yine, þarabým tükenmiþ.

Benki;
Bende deðilmiþim,
Þarap diye, balý çekmiþim.

Ufak; ufak uçuþurken,
Bulutlara ulaþmýþým.

Tanýmadýk bir adamý,
Onyedi, yerinden þiþlemiþim.

Kolay deðil be usta;
On bir yýl geçti, mapusta.

Ne annam var;
Nede babam,
Koca þehir, Ýstanbul’da.

Daha;
Çocuktum, çocuk
Kaçýp geldim, buralara.

Düþtüm bir karanlýða,
Yürüyorum yanlýþlýða.

Sirkeci’de; Kumkapý’da,
Beyoðlu’nda, Topkapý ’da.

Acýlarým;
Okka, okka
Mutluluk, acý hatýra.

Tiner’den;
Neften baþka, 
Kim kaldý’ki ? ,
Sýrdaþ ola..

Ne annam var;
Nede babam,
Koca þehir, Ýstanbul’da.

Kimler;
Can, can vermedi’ki,
Karanlýk, köprü altýn’da.

Suçlu;
Biz deðiliz,
Onlar, onlar, onlaaar...!

Tanrým, onlarrr. !!

Tanrým;
Tanrým, bizi baðýþla. .!!

Bizi, baðýþla tanrým. .!

Ne annam var’dý;
Nede babam,
Koca þehir, Ýstanbul’da.

Tanrým;
Bizi, baðýþla tanrým. .!




Bilent ATALAY 
05/03/1996
Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: