Kâbus adýmlar biriktirir kuduz þehîrler Çýkýnlarýnda bencil içgüdülerle kendini saðan nehirler Ve kirlenmiþ benlikler vardýr Ve katbekat artar kederler Yokluðun ritmi susturulunca Varlýkla beraber baðýran kibirler yetiþtirir þehîrler -Sürekli gömlek deðiþtiren bir karanlýk- Gizli kapýlar açýlýr yeraltýna Gökyüzü unutulmuþtur Adý anýlmaz yýldýzlarýn Hep öfke hâkimdir gözbebeklerine Ve deli fiþek duygularýn çölü yaðar yüreklere Hüzne gömüldüðünde gece Dize kadar pisliðe gebe kalýr ece Ay yanar Doruklar erir Paramparça kemikleþir umutlar Ve kalýbýnda donakalýr konutlar Hep ýþýk bölecek deðil ya odayý Ölüm aydýnlatýr sofayý…
Sonra Renk söner Iþýk susar Ses tüm zorbalýklarýný kusar Zifiri bir vefâsýzlýk sarar kenti Herkesin sevdâsý olur þeytanýn derdi Anne yavrusundan habersiz Yiðit(!) gecesiz ve secdesiz Telâþlarýn köþesinde ‘’ben’’ ve ‘’biz’’ Hep ayný frekanslarda telsiz Günâh çoþar sevap sessiz…
Ýçin rahat olsun ey kalbim Bundan sonra aklýmý dinlemeyeceðim Kimseye helâllik vermeyeceðim
Dursun Tiftik
*** Þehîr: Meþhur , þöhret kazanmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
dursun tiftik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.