Korktum

Saymaktan yorulduðum nice zamandan,
Geçmek bilmeyen haftalardan,
Belki de aylardan sonra,
Seni gördüm sonunda.
Gül yüzünü, gülüþünü, kahverengi gözlerini,
Omuzlara dökülen ipekten tellerini,
Gördüm, gördüm ama ne çare?
Sanki daha dün,
“Yarýn görüþürüz” demiþim de,
Bu gün de seni görmüþüm gibi,
Sakindim.
Daha doðrusu,
Sakin deðildim ama
Sakin gibiydim.
Oysa günlerdir bu aný hayal eden,
Hayal ettikçe yüreði titreyen,
Bir sevinç dalgasýna kapýlýp,
Kendinden geçendim.
Hatta,
-Kýzma sakýna-
Sarýlmayý, bir buse almayý bile
Hayal etmiþtim.
Ama gördüðüm an,
Korktum be gülüm.
Gülen gözlerin yine söner diye,
Kaþlarýn çatýlýr, talihim döner diye,
Dudaklarýndan dökülecek bir söz,
Ýçimi deler diye,
Ve daha nice sebeple,
Korktum be gülüm.
Korktum iþte!

Sosyal Medyada Paylaşın: