HEP YALNIZLIK
Ýnsan yaþayamýyor yalnýz, bu nasýl hayat
Uzatsak da elimizi sevgiyle, biliriz kalacak boþa
Düþmüþ sanki insanlýk anlamsýzca bir çýkar kavgasýna
Düþler seyrek, gökse gri , yok sanki güneþ
Bu ne eziyettir ki aðýr, çekilmez; zulümlelere eþ.
Almadan vermeyi öðrendik ki, bu duruþ katmýþtý bize
Hani maneviyat, naiflik þimdi nerede kaldý
Aktý yitti zaman bir bak, yaþamýn sanki son demi geldi
Yakýn bile uzakken, yapayalnýzýz bizler bu hengâmede
Seni sana býrakmýyor bu kaos ve çetrefilli mücâdele.
Bir kere gelindi dünyaya, bu neyin hýrsý
Dünyalar alýn sizin olsun, sindiremem gururu, cakayý,
Verirse verir zaten Hüdâ, etme boþuna kendine eza
Mutluluktan haber ver sen,gerisi lakýrdý ve boþu boþuna.
Gördün mü yüzlerdeki içten gelen neþeyi ki yýllardýr yok
Sanki açýk ceza evi mahkumlarý gibi hissediyor insanlýk,
Kim mahkum etti bizi böyle, kimlerin ahýný aldýk
Nereye baksak yozlaþma, nereye girsek telaþ, piþmanlýk…
Sanki gençlikten sonra olmadý yaþam, baðlandýk
Ne zaman geçti yýllar böyle, vallahi bilemedik, anlayamadýk
Duvar gibi yüzleri görmeye olduk hepimiz aþina
Selamlaþma dediðimiz sevgi sunan tohumlar, þimdi karaborsada.
Kahrolsun þu metropol denen zorunlu kültür,
Girdiði her ocaða buz gibi etki yaptý biliriz, onlarca yýldýr
Ne kardeþ kardeþi arayýp soruyor, ne komþu açýyor kapýnýzý
Bu ne hissiyatsýzlýk, bedbahtlýk, önümüzse karamsarlýk
Herbirimizi bekliyor pusuda galiba,o çirkin yalnýzlýk.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.