VAVEYLA

VAVEYLA

Ya bu dünya karanlýk ya benim dünyam zindan
Uzaklaþtýkça gördüm yandýðýmý dumandan

Oysa viran yurduymuþ, sevgisi yýkýk çatý
Yüreði kömür kara, kalbi demirden katý

Nasýl yandýmsa artýk bende beni koymamýþ
Ey Gönül daha da yan, yâr canýma doymamýþ

Çýkan dumana deðsin avcumda kalan küller
Ne gönül düþman olsun ne de yaktýðým güller

Hep eyvallah diyerek sustum yaþananlara
Þimdi içim soðudu üfledim yananlara

Yalan dünyada yalan aþký ona býraktým
Baktým piþman deðilim kalanýmý da yaktým

Meðerse aþk çýraymýþ, gönül ermemiþ yaza
Ýnanmak ķader imiþ, yanýlmak mutlak kaza

Aþkta arife yâr çok, mecnuna herkes Leyla
Hayat kambersiz düðün, ölüm sesiz vaveyla

Benim lügatimde aþk sevgilinin yoludur
Sevgiliye giden yol çilelerle doludur

Duyuyorum sana doðru yola çýkmýþ, ukâla!
Bir gönle giremeyen nasýl kavuþur sana?

Ey Allah ým sevgi bu mu? Cüretimi affeyle..
Attýðý, ürküttügü kuþa deðdi mi söyle?

24.06.2019
Seher A. Emrullahoglu

Sosyal Medyada Paylaşın: