Yere dökülmüþ yapraklarýmý ellerinle;
daðýtýver gitsin mevsimleri beklemeden,
bir bak ben ve benden öteye,
ne göreceksin kurumuþ bir topraktan baþka.
Ucu seraba düðümlenmiþ gibi hayat,
arkamdan nefes almadan öldü diyecekler,
sýrtýma nasip olmadan rahat,
tebessüme sýðmadan gitti diyecekler.
Topraða bastýkça kaçýþýr karýncalar,
aðaca çoktan düþmüþ cesur kurt,
kolumdan ve duvardan taþarken zamanlar,
bana düþendir biraz umut, biraz unut.
Suyu bitmiþ dereler, ýþýðý kýsýlmýþ güneþ gibi,
bir daðýn eteðinden silkelenirim ovalara,
hatrýma düþerse ölüm bir akþam üzeri,
senden evvel, senden evvel girerim koluna.
Bir yaprak gibi düþtün gönlümden,
ister bir bakýþlýk zaman, ister asýr,
unutacaðým yüzünü cân-ý içimden,
baðýrsa da gönlüm, yol kýrýk, kulak saðýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.