Neyleyim

NEYLEYÝM
Bu yalan dünyada, dar bana düþtü
El âlem gülerken, dert bana düþtü
Çekilmez o dertler, hep bana düþtü
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Hiçbir hayýr yoktur, o zalim yarda
Dertlerim benimle, gönülse zorda
Senle yaþamadým, ayný mekânda
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Anlamsýz yaþamýn, bilmecesinde
Ben seni sevmiyorum, dercesine
Bu yazdýklarýmýn, her hecesinde
Yaným da olmayan, yâri neyleyim

Çileler yüzünden, bahtý gülmeyen
Seviyorum diye, bir söz vermeyen
Bu gönül baðýna, gelip girmeyen
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Virane baðlarý, bülbül terk etti
Yar benim gönlümü, çalýp da gitti
Artýk yaptýklarý, bu cana yetti
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Bana unutturdu, seneyi ayý
Ölüm döþeðinde, neyleyim çayý
Gönlümün baðýnda, yaktý çýrayý
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Ecel baþa gelip, bizi ayýrsa
Zalim felek, dost görünüp çaðýrsa
Dert çile yüzünden, baþým aðýrsa
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Ecel geldi baþa, giderim erken
Bir hatýra kalsýn, öyle giderken
Giyinip kefeni, elveda derken
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim

Midayet ‘im derki, dost acý söyler
Yarasý olanlar, dost sözü dinler
Açarsan yaramý, dökülür kinler
Yanýmda olmayan, yâri neyleyim
(0154) Eylül 1978
Þair Midayet Kara


Sosyal Medyada Paylaşın: