Yitirdim seni
Bir benim,bir kalem,bir de yanan þam (mum)
Yine hüzünlüyüm,yine periþan.
Söyütler saçýný yoldu bu akþam,
Elim ellerinde yitirdim seni.
Neyime gerektir sensiz bu dünya,
Söyle...hakikat mý yoksa bu ruya?
Kendimi çok maðrur gösterdim guya,
Gözüm gözlerinde yitirdim seni.
Bu nasýl talihdi,bu nasýl gerdiþ
Gözümde bahar da oldu karlý kýþ.
Susuz bahçemize yaðmamýþ yaðýþ
Gülüm qonca iken yitirdim seni.
Aþksýz yaþayar mý sence bu yürek,
Bu kadar çileler çekilir mi tek?.
Yalana dönüþtü sevgimiz gerçek
Kendim bile-bile yitirdim seni.
Hastaydým,derdimin dermaný sendin
Sen þair gönlümü köz-köz eyledin.
Sevgilim,bu bahar düðün var dedin
Gözümde göz yaþý yitirdim seni.
Üzgünüm,ben daha güle bilmerim,
Senden baþkasýný seve bilmerim.
Ellere yar olsan,senden küserim
Öyle yana-yana yitirdim seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.