BIRAKMADIN
Ýnsan özlemle bakmak istiyor,aylarýn býraktýðý mahzunluðuyla
Ne çâre ki iþler öyle olmuyor,boðuluyorsun ýssýz bir limanda.
Uzatýyorsun elini , belki fark eder diye
Eller kalýyor naçar, anlamsýzca boþlukta.
Ümitlerin oluyor yarýn için, tükenmesin diye vurursun kilit
Ya adam gibi sev o halde, açýlsýn kilit
Ya da gerçek yüzler serilsin ortaya , iþte meydanlar
Mertliðindendir anlarým, göründüðü gibi olanlar.
Hatasýl kul olmaz, bilindik güzel bir söz
Senin her bir hatansa, güne dökülen bir köz
Þairlik bile uyanýyor, bu fena riyakarlýktan
Dur dedik, durmadýn neden, çirkin nefse uymaktan.
Kýrdýn,döktün; ne perde kaldý ortada, ne de seyirlik
Þimdiki hislerimi sorma, kalmamýþtýr sanýrým bende güzellik
Attýn,tuttun, kara yýlan gibi adeta soktun
Ne baht budur böyle, sana hayrandým
Elde,avuçta ne neþe, ne de sevgi býraktýn.
Bilmem kime þikayet etmeli feleði
Onun yaðmaz bilirim üzerine ne kar, ne tipi
Çekilecek varsa çekliyor,ezelden beri
Anlayacak kul ,tutunacak dal aradým býktým,
Faziletlere dönmüþsün sýrtýný, oldukça kabasýn,
Yarýnýma gülecek yüz, yüz býrakmadýn.
Dertlerin silsilesi gelse artýk üstüme
Deðmez imiþ anladým, çekilmez böyle çile
Vahalar yeþillense, bilinmedik çöllerde
Çözümü kolay bir soru kalmamýþtýr zihnimde
Aldýn ahýmý aldýn, bende yok saygýnlýðýn
Darýlmalarý özlettin, beni çamura batýrdýn
Elim tutmuyor kalem, yazmyýyor güzel kelâm
Dimaðda bir bilgelik, þahsiyet býrakmadýn…
Fedakarlýk bilmeyen, bugünü görmeyen
Nasýl belirler nasýl, iyileri çinkinden
Aðrýmayan yan kalmadý, uyan þefaat uyan
Sana sarýlmaz artýk, koldaki sýzý ayan
Yürü dizlerim durma, senin ufkun aydýnlýk
Nefsi n bile gülüyor, kendine dön, bak artýk…
Atalým köprüleri bence,dönmeyelim geriye
Geçmiþte kalsýn neþeler, bundan öte yok artýk
Ýstemem dosttan teselli, kendimi bildim bileli
Taþýrým aðýr yükü, baþkalarý yaþasýn asude
Gözlerden süzülsün bence,yaþýn hükmü hediye.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.