Nokta İle Virgülün Hikayesi (Sakura)

Noktayla virgülün hikayesiydik biz
Sen hep sonlarý getiren, bense ortalarda gözü yaþlý bekleyen
Beni hep cümle aralarýnda unuttular
Sense hep sonlarda kaldýn, benden çok uzakta
Ben bir çare, noktalý virgüle bile razý
Sýrf seni anýmsatýr, gözümdeki yaþý siler diye

Neden satýr aralarýnda beraberce konmadýk yan yana ?
Kader neden ekledi gözyaþlarýný payýma ?
Halbuki ikimiz de bir güzel virgül olurduk
Hiç olmadý nokta olurduk, ama bir olurduk
Kader bizi ayný cümlenin içinde okurdu
Birimiz diðerinden ayrý telaffuz mu olurdu ?

Dahasý da olurdu, kaderlerimiz bir güzel kesiþirdi
En güzelinden noktalý virgül olurduk bir çizgide
Yüreklerimiz kenetlenirdi, birbirini baðlayan iki cümleye
Fark edilirdik, ciddi bir duraksama anýnda
Kader bizi býrakmazdý, gözden kaçýrmazdý
Beni satýr arasýna, seni sonlara koymazdý
Yüreðimi böyle daðlamaz, gözüme yaþý koymazdý

Ben þimdi sonu olmayan satýr aralarýna mahkum
Ne sona ulaþabiliyor, ne baþý görüyorum
Ne de kader kitabýndan kaçabiliyorum
Noktayla virgülün hikayesinde ben aralarda sýkýþmýþ
Yalnýzca payýma düþen gözyaþýný seçebiliyorum

Noktayla virgüldük biz, ayný cümle içinde yazýldý kaderlerimiz
Beni ufak bir duraksamaya tutsak kýldý kader
Seni ise bitiþ gibi çekip koydu cümlenin sonuna
Sen gittin, ben senli satýr aralarýnda kayboldum
Bizim hikayemizdi bu ve sana son oldu
Bana ise gözyaþlarýyla öleyazan, boynu bükük virgül

28.02.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: