YOLUMA ECEL OTURMUŞ

Dolunay...
Ve;
gecenin mahsunluðu üzerimde...
Ben günün yorgunluðundan muzdarip
’O’ yaz der gibi iþliyor iliklerime.
Soðuk...
Çok üþüyorum.
Isýtýrmý bu kelimeler ellerimi yazarken,
bilmiyorum?
Garipsiyor yüreðim.
Her gece olduðu gibi...
Çýkarýp atmalý eskiyenleri dedim;
kendimden baþladým...
Ne varsa ruhumda,
iþe yaramayan,
hepsini attým.
Bir þiir kaldý bana...
Bir de kanayan yaramdan, akan kan.
Kalemde; sözler olmuþ düþecek kâðýda...
Özlemek?
Onuda unutuyorum yavaþ yavaþ..
Can aksada gözlerimden,
onuda unutuyorum.
Aklýma hiç hatýrlanmadýðýmý yaza yaza !
Ve;
hep kendime kýza kýza !
Onuda unutuyorum.
Çok þey var sýrada unutulacak.
Az evvel listesini yaptým.
Bir dedim baþladým nihayet.
Nihayet ama nihayet anladým !
Kâbus gibi bir þeydi yaþadýðým.
Uyandým artýk...
Korkma !
Getirmem aklýma seni;
Biz ayrýldýk...
Kendimle hesaplaþmam bitmeyen..
Kendimle kavgalarým...
Kendime ettiðim en aðýr sözler !
Affet diyor yüreðim yeter.
Geçecek bu kapkara günler.
Sevecek yürekli biri senide !
Isýnacak ellerin,zemheride..
Unutma diyorum sakýn unutma !!
Ýnsan sevdiðinde özler birde;
sevildiðinde...

Ben hep tersini yapmýþým bilmeden?
Kul olmuþum aþk’a?
Hasret türküm, kahýr öyküm olmuþ.
Acým derinde;
yoluma ecel oturmuþ.

Nigâr Güler.
25.11.2015.
Manavgat/Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın: