Gecenin sessizliðinde baþlardý baþýmý yastýða koyduðumda Evimizin tavanýnda ki kontrplaktan gelen bir gýcýrtý senfonisi
Ne güzeldi o günler mütevaziydi yaþantýmýz müstakil evimizde Bahçemiz vardý alabildiðine yeþil çeþit çeþit sebzelerimiz vardý Meyvalarýmýz vardý dallarýnda salkým salkým aðaçlarýmýzýn Kümesimiz de yumurtalarý vardý tavuklarýmýzýn Bir de zamansýz öten horozlarýmýz Betonarme deðildi yuvamýz ne de taþtandý duygularýmýz Çocuktuk iþte saf ve masumdu hayallerimiz ve hayata dair tüm düþlerimiz
Çocukluðum kaldý evet müstakil evlerin olduðu sokak aralarýnda Annemin akþam oldu hadi eve gel dediðini duyar gibiyim Özlüyor iþte insan en çok da kendini özlüyor Zamana yenik düþmek ne kadar da acý Þimdi bir tek yaþanan o güzel günler baki kaldý...
Ahhh ahh tekrar dönebilmek mümkün olsaydý keþke o günlere Ýnsan arýyor iþte özünü Hayatýn bunca sahte ve yozlaþmýþ olduðunu görünce...
Sedat Kesim
Sosyal Medyada Paylaşın:
SEDAT KESİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.