O Gönlümün Sultanıydı...

Ahh anne ahh!
Duyulmamýþ, yazýlmamýþ birbirinden manidar, eyvahlarým var
Derinden her çektiðim bir eyvah, beni bana daha çok küstürüyor.
Beni, sanki paslý hançerle yaralýyor.
Ela gözlü, dünya güzeli birine sevdalý bu gönlüm, daraldýkça daralýyor.
Varýmý yoðumu bir tatlý tebessümü için, feda etmek içimden geliyor.
Ama o ne hikmetse bir tatlý tebessüm yerine bana her daim celalli ve haþin bakýyor.
Her baktýkça ölüp ölüp diriliyorum sanki.
Ama onun hiç mi hiç umuru deðil.
Mahir olduðumu zannederdim ama hiç de mahir olmadýðýmý anladým.
Ne yaptýysam olmadý.
Varýný yoðunu kaybetmiþ bir tüccar misali olmuþum çarnaçar.
Varlýðýna deliler misali meftun olmuþum.
Ama o bunu bilmezlikten geliyor.
Bilmezlikten geldiði yetmezmiþ gibi,
Ona olan aþk ve sevdamý hor ve hakir görüyor.

Ahh anne ahh!
Hiç böylesine, karanlýk çýkmaz sokaklara girmemiþtim.
Hiç böylesine, kendimi yalnýz hissetmemiþtim.
Hiç böylesine, yaþama umudum tükenmemiþti.
Hiç böylesine, analý babalý yetim olmamýþtým.
Hiç böylesine, elinden ekmeði alýnmýþ çocuklar misali, için için aðlamamýþtým.
Hiç böylesine, kýblemi þaþýrmamýþtým.
Onun güzel hatýrý için, namertlerin köprülerinden bile defalarca geçtim.
Onun güzel hatýrý için, mizacým olmadýðý halde, kurnaz tiklilerin gölgesine sindim.
Onun güzel hatýrý için, her olur olmaza eyvallah dedim
Bu sevda beni çok yordu anne!
Kolum kanadým yanýma düþmüþ sanki.
Kaçmýþ aðzýmýn tadý tuzu
Karadeniz’de gemileri batmýþlar gibi suratýmdan düþen bin parça.
Hal ve ahvalim her geçen gün biraz daha yamanlaþýyor.
Sýkýntý ve kederlerim, gam ve kasavetlerim katmerleþiyor.

Ahh anne ahh!
Herhalde yaþarken, ölmek bu olsa gerek.
Gönül pýnarlarým, boz bulanýk akýyor.
Bereketli gönül tarlalarým, çoraklaþýyor.
Aynaya bakmak gelmiyor içimden.
Kendi kendimle kavga ediyorum.
Ben böyle deðildim anne!
Pejmürde olmuþum.
Sevda heybelerim dopdoluydu.
Aþkýn bahçelerinde, gül sevdalýsý bülbüller, bir hoþ þakýmýyor artýk.
Sayýlý ömür miadým, ha bitti ha bitecek.
Eþimi, dostumu seçemez olmuþum.
Ak ile kara karýþmýþ birbirine.
Saçlarýmdaki aklarýn, haddi hesabý yok.
Pazýlý güçlü bileklerimde bile, güç kuvvet kalmamýþ.
Er meydanýna babayiðitler gibi çýkamýyorum.
Yani anlayacaðýn. pýsýrýk ve o kadar da korkak olmuþum.

Ahh anne ahh!
Ben böyle karamsar biri deðildim.
Tam aksine çok þen ve þakraktým.
Küçük þeyler bile beni çok mutlu ediyordu.
Yarýna dair pespembe umutlarým vardý.
O yar beni, ben gibi caný gönülden sevmediðini görünce,
Ýçime kapandýkça kapandým.
O benim, gözlerimin feriydi.
O benim, yaþanmamýþ ömrümün özetiydi.
O benim, gözü karalýlýðýmdý.
O benim, çifte yürekliliðimdi.
O benim, tam kývamýnda piþmiþ ikindi vakti tavþankaný çayýmdý
O benim, gönlümün sultanýydý.
O benim, olmazsa olmazýmdý.
O benim, yüreðimin sýcaklýðýydý.
O benim, hararetimi dindiren buz gibi suyumdu.
O benim, hayat ile memat arasýndaki kararsýzlýðýmdý.
O benim, güneþim, ayým ve asumaný süsleyen en parlak yýldýzýmdý.
O benim, daha sayamadýðým çok þeyimdi.
18/Haziran/2019
Sosyal Medyada Paylaşın: