Ga
Ölümsüz sen, Sensiz ölüm
Küçücük virgül gibi kývrýldým bir köþeye
Görünmez mürekkeple yazýlmýþ son satýrda
Zamanýn býçak sesi indirildi geceye
Yokluða býrakýlmýþ imzan kaldý hatýrda
Acziyet iki büklüm sarýldý bilmeceye
Gidenler mi bahtiyar, esas kalan mý asýl
Veripte son bir ara tek yudumluk heceye
Bir perva, çün hecenin kametiyle muttasýl
Adýn kaldý geriye, soluksuz maceradan
Kurþuni geceleri yýldýrýmlar kolluyor
Aþýlmaz ince zorluk, yazýlmýþ maveradan
Zerrelerle yýldýzlar, inle cin top oynuyor
Karýncalar çiðniyor, belki en ala devler
Heceleyip seçtiðim adýmlarla beynimi
Bu acip sikletleri kim çeker acep kimler
Hayata mevt yükledim...Ruhuma da cismimi
Önümde tükendi yol, tamamiyle önümde
Hazan olup döküldü saatin yapraklarý
Göðsüme çökertilmiþ sýzýlý bir iklimde
Ýlk, akþamý yitirdim; sonra da sabahlarý
Ýdraki’n terazisi muhtaç þimdi dengeye
Nasýl zerre, omzunda ummaný taþýr, nasýl?
Delilik iki büklüm yetiþti pencereye
Bir dehþetli ki girdap, nerde imla ve fasýl
Ne zaman acep bir kez çýksam ben de pazara
Tanýnmaz bir gölgenin ruhuna hasret kaldým
Deðiversem hasrete can dokuyan nazara
Can pazarýndan bugün vefayý ödünç aldým
Nokta nokta zerratý imdat ile koþturan
Yetiþ kudreti sonsuz ey þems-i ezeli
Acizim neyleyim...Ey vuslata kavuþturan
Ölüme hasret kaldým, hasretten de beteri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.