Zaman: Kuþlarýn gagalarýnda hüzünle yuvalarýna döndüðü bir gün soluðu Mekân: Uzak bir þehrin çilekeþ otogarý Sahne Dekoru: Yeryüzüne kýrgýn ve siyah bir intihara hazýrlanan aðlamaklý mavi gökyüzü Oyuncular: - Az ilerdeki erguvan aðacýnýn altýnda ýslanmýþ halde yatan köpek - Güzün bahçesinde solan ve yýlýn ilk karýný bekleyen son kýrmýzý gül - Hasta kadýn - Hasta kadýna âþýk adam
Birinci Sahne
Adam:
Aþk Ýçinde solgun sözcükler olan Masum bir i mgeydi Dokun diye Þiirine uzattýðým
Gözlerime karanlýktan korkan çocuklar sýðýnýrdý Zemheriye taþan yalnýzlýðým mendilimdi Ve sen gizlice o çocuklarýn koynuna girip gözlerimde uyurdun Sabah ise çocuklarla sen gitmiþ olurdun Söylesene O mendille nasýl silerdim gözlerimi Rüyalar hiç yalnýzlýkla silinir mi
Kadýn:
Bilirim Gözlerine ne zaman baksam bir çocuk aðlardý Senin ellerin çabuk üþür dokunamazsýn yalnýzlýða Seherin zehrini iç çekiþlerime sarýp O mendille silerdim gözlerimin kanýný Ve sen uyurken Nefesimle ýsýtýrdým ellerini
Üçüncü Sahne
Adam: Kaçtýkça büyüyen acýlar giydim Büyüdükçe adýna benziyordu zaman Düþlerimi kuþlara sardým da ne oldu; Kuþlarý düþlerinden vurdular
Kadýn:
Biliyorum Kýrgýnsýn düne ve zamanýn isini Yüzümüzü yarým çocuk yapan aynalara Benim adým eylül Büyüdükçe ölüm Sevdikçe hüzün
Dördüncü Sahne:
Adam:
Dönecek misin? Geri gelecek misin?
Kadýn:
Bilmiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
serçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.