Ey Diyarbekir Diyarbekir 12

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, buram buram tarih kokan, seveni sevdiðine kavuþturan, on gözlü köprümsün.
Sen, henüz yaþanmamýþ güzel umutlarla dopdolu ömrümsün.
Sen, bazen hüzünlü, bazen de þen þakrak þakýyan, gül sevdalýsý bülbülümsün.
Ve sen, kokusunu peygamber efendimizin teninden alan, Muhammedi gülümsün.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, güzelliðiyle, naz ve cilvesiyle, delikanlýlarý kendine meftun eden, kaný tatlý kýzlarýmsýn.
Sen, bu emanet caným, bu bedende olduðu müddetçe, gönlümdeki seni sevme hazzýmsýn.
Sen, hevsel bahçelerinde, kumrular gibi koklaþan, Diyarbekir’li çok deðerli dostlarýmsýn.
Ve sen, aþýmý ekmeðimi paylaþtýðým, namusumu emanet ettiðim, komþularýmsýn.

Ey Diyarbekir, DÝyarbekir!
Sen, göðsü açýk, ayaklarý püsküllü, dimdiði ufak, bembeyaz taklacý güvercinlerimsin.
Sen kavurucu sýcaklarda, suyunu buz gibi eden, hararet gideren su testimsin.
Sen, ben gibi sana sevdalý çocuklarýmýn, yarýna dair pespembe huzur dolu umutlarýmsýn
Ve sen, sana olan aþk ve sevdamý mahirce yazdýðým kesik uçlu kalemlerimsin.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, avlululu evlerin toprak damlarýnda, yýldýzlarý sayarken, þirin uykulara dalýþýmsýn.
Sen, su tulumbalarýndan çektiðim, buz gibi sularla, avlunun delikli taþlarýný yýkarken, yoruluþumsun.
Sen, namus ve þeref abidesi komþularýmýn varlýðýna, caný gönülden hayran oluþumsun.
Ve sen, fikri güzel gönlü güzel, insanlýktan nasiplenmiþlerin, gönüllere giden yolumsun.

Ey Diyarbekir Diyarbekir!
Sen, sana sevdalý, sevda sürmeli gözlerimin, en þirin uykularýsýn.
Sen, sevgi ve muhabbetin, vefa ile sadakatin elmas iþlemeli yularýsýn.
Sen, Karacadað’dan gümbür gümbür akan, saðlýk menbaðý hamravat sularýsýn.
Ve sen, insanýn asla ve asla uyanmak istemediði en muhteþem hülyalarýsýn.

Ey Diyarbekir, diyarbekir!
Sen, ekmeði elinden alýnmýþ bir çocuðun, en hüzünlü en manidar gözyaþlarýsýn.
Sen, fikri güzel, gönlü güzel, topluma mal olmuþ muhterem veli zatlarýn, mezar taþlarýsýn.
Sen, çarnaçar bir babanýn, çocuklarýný helal lokmalarla doyuran, en leziz aþlarýsýn.
Ve sen, gül sevdalýsý rengârenk bülbüllerin, yorgunluklarý gideren þakýmalarýsýn.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, birbirinden harika burçlarýn, manidar ve o kadar da gizemli, görkemli, sanat eserisin.
Sen, rahmani meclislerin her türlüsünde, sözleri can kulaðýyla dinlenen beyefendisisin.
Sen, sadakatin, sevgi ve muhabbetin, ahde vefalý lýðýn ta kendisisin.
Ve sen, giyim ve kuþamýyla, edep ve terbiyesiyle, tanýnmýþ insanlarýn remzisin.

Ey Diyarbekir, Diyerbekir!
Sen, haksýzlýklarýn karþýsýnda, kükremiþ aslan gibi kendimi özgürce savunuþumsun,
Sen, namertlerin köprülerinden geçmeyiþim, kurnaz tilkilerin gölgesinde serinlemeyiþimsin.
Sen, sana sevdalýlarý caný gönülden, aþk ve þevkle, sevgi ve muhabbetle kucaklayýþýmsýn.
Ve sen, üç kýtaya hükmeden, asil atalarýma ömür boyu beslediðim hürmet ve saygýmsýn.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir!
Sen, hak ile batýlý, güzel ile çirkini, birbirinden ayýran insanlarýn, fikri güzel gönlü güzelliðisin.
Sen, sende yaþanmýþ aþk ve sevdalarýn, okunmaya doyulmayan, kitaplarýn ana fikrisin.
Sen, sana giden yollardaki yolcularýn, insaný cehennem narlarýndan azat eden zikrisin.
Ve sen, sadece ve sadece, helal lokmalarla kýt kanaat geçinenlerin, en ihlaslý þükrüsün.

Ey Diyarbekir, Diyarbekir,
Sen, dostun dostuna verdiði, yediveren Muhammedi güllerin, koklamaya doyulmayan kokususun.
Sen, sýkýntýlý ve kasvetli günlerde, iþin kolayýna kaçmadan, alelacele dostluðuna koþansýn
Sen, yerin göðün sahibi olan þaný yüce Yaradan’ýn rýzasýný kazanmýþ veli zatlarýn, uslarýsýn.
Ve sen, gönüllerde taht kuranlarýn yaslarýnda, hayýrlý cümlelerde yad edilen dua ve niyazlarýsýn.
12-17/Haziran/2019
Sosyal Medyada Paylaşın: