Aşkın Güncesi

Yapayalnýz düþlerin müdavimi olunca
Kimsesizliðimizi baðrýma basýyorum.
Kan çanaðý gözlerim yalnýzlýða dalýnca
Hükümsüz varlýðýmý hiçliðe asýyorum.

Yar ileyiz her halde kim demiþ ayrýlýk var
Kurtaracak daradan net edecek özü har
Olamayýz yabancý bizi yârimizden sor
Sinlendiðim nefsimdir sanmayýn pusuyorum.

Güne döndüm yüzümü unuttursun geceyi,
Kavlasa da suretim piþirecek acýyý,
Özümde beslediðim lezzet, bulsun göceyi.
Nur içindeki nuru günceme yosuyorum.

Kalbimin dili yok ki sesi soluðu çýkmaz.
Dilimin kalbi olsa aþkla çarpmaktan býkmaz.
Ýkisi tek “Bir” için aþkýn sözünden çýkmaz.
Gönül derin sohbette sesimi kýsýyorum.

Dinmez fýrtýnalarým yaðmuru getirecek.
Ruhumdaki ayazý nihayet bitirecek.
Güz güllerim solmasýn ömre aþk yetirecek.
Baharý çalan yaza güneyden esiyorum.

Dalgalanýr durulur denizlerim an be an
Çaðrýsýna ses verir aþký kalbinde duyan
Eksilmesin yakamoz yan gönlüm sen aþkla yan
Fani dunya ben sana bil, neden küsüyorum?

Sosyal Medyada Paylaşın: