Ne zaman baba desem Sýzlar yüreðim Kesilir nefesim Bir tarafým hep eksik Karýþýr her þey birbirine Gözyaþlarýnda kaybolur sesim
Hatýralar toplanýr gökyüzümde Sevginle süslenmiþ yýllar Hep gözümün önünde Öyle bir servet ki býraktýðýn Tükenmez inan babam Geçse bile asýrlar
Seni son görüþümdü Beni Ankara’ya uðurlamýþtýn Neþeliydin, içten gülüyordun Dilinde renkleniyordu hayallerin Ben mezun olacaktým Sen huzurdan pay alacaktýn Hiç hesapta yoktu ki Ben seni nasýl görmeyecektim
Gurbet ayrýlmadý ömrümüzden Neler sezdim uzaklarda Derin girdaplarda kaç gece Soramadým Ýçimde cevapsýz sorular birikti Telefon sesinden korkar mý insan Ben korktum iþte Acýlar yaðdý bu iklimde topraklarýma Hüzün kokarým bu yüzden
Þimdi ben de babayým Ve veda ettiðin yaþtayým Çocuk yaným eksik ya Hayatla bitmez savaþtayým
Yýllar kovalarken yýllarý Yokluðundaki karanlýk Aydýnlanmadý Büyüdü çilenin boyutu Ýçimdeki yangýnlardan Ve bir inanca tutundum ben Cennet buluþma yeri Müjde Allah’tan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sait ÖZBAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.