Ben, kendime kýrgýným. Kendime kýzgýným dünya. Af edemiyorum iþte. Yanýlacaðýmý bildiðim halde, yüreðimi dinlediðim o zamanlarý. Yüküm aðýr. Ruhumda hicran yaralarý. Gözlerimin sorusuna cevap veremediðimden, bakmýyorum aynaya Her þeyi çekip sineye, yaþýyorum, yaþamaksa bunun adý.. Kýrgýným kendime. Bazen sahip olamam diye, korkuyorum öfkeme. Kýrýklarým, öyle batýyorki, neden diyorum neden ! Neler çekiyorsun sen o görmeden ! Sanmasýn, kalacaðýný oturduðu tahtýnda. Sanmasýn hayatýn, sonbaharýnda. Kalacak biliyorum. O yýkýntýlar çökecek üzerine kat kat ! Alýcý yýllar.! Sevgi diye; Ömrümü heder ettiðimmi kabahat? ... Nigâr Güler. 15.06.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.