AZİZİM

AZÝZÝM

Giden yýllar;
Gizlice giderken,
Çuvalý sürükleyerek,
Götürüyordu.

Bu davranýþý,
Arada bir olurdu.

Bizde;
Ardýndan öylece,
Bakardýk.

Bu defa;
Öyle olmadý,
Galiba iþleri, ters gitti.

Çuval dan;
Birþeyler bir, bir dökülüyordu,
Kýrýlan, dökülen parçalar,
Beliki, çok kýymetliydi.

Caddeler de;
Saða, sola, savrulanalarýn,
Arkasýndan koþtuk.

Gücümüzün yettiði kadar;
Kurtara bildiklerimizi,
Kurtardýk.

Dökülenleri toplayýp;
Elimize aldýðýmýzda,
Çok yakýndan, tanýdýklarýmýzdý..

Þaþýrsakta;
Anlam veremediðimiz,
Rakamlardý.

Hepsi;
Üç, beþ parçadan ibaretti.

Þekilleri;
Renkleri, incelerken anladým..!!

Yani;
Azizim, anlayacaðýn,
Çuvaldan dökülen,
Boþa geçen yýllarýn,
Baþý, boþ rakamlarýydý.

Bazý rakamlar;
Çocukluðumuz,
Bazýlarý gençliðimiz,
Bazýlarýda, mutluluðumuz’du.

Piþmanlýkla; öfkeyle,
Acý ve nefretle dolu,
Aþka düþman günlerin,
Mazlumlarýydý.

Azizim..!!

Umarsýzca;
Vaz geçtiðimiz günlerin,
Aritmetik denklemleriydi.

En acý olanlanlarý,
Kaldýrýma çarpýp,
Tuz, buz olanlardý.

Aklýmý baþýmdan alan;
Aþkým, aþkým dediðim,
Mutlu olduðumu sandýðým,
Yýllarýmýn rakamlarýydý.

Nasil’da;
Anlayamamýþým,
Hepsi doðrularýmdaki,
Yanlýþlarýmmýþ.



ARÞÝV :
profil.edebiyatdefteri.com/komsukalp/


Bilent Atalay
21-10-2017
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: