Parmak uçlarýmdan öp sevgili En çok orasý acýtýyor bedenimi Yalnýzlýk en çok orada üþütüyor düþlerimi Ve en çok orada kaybediyorum ayaz yemiþçesine kendimi Gecelerimde ki yýldýzlarý orada söndürüyor hicran fýrtýnasý Rüzgarýna kapýlýp savruluyor, kaybediþler sarýnmýþ umutlarým Parmak uçlarýmda gömülüyor inançlarým Benden çok uzaklara kaçýp gidiyor sabahlar Güneþ bir nebze olsun kalbimi ýsýtmaya isyankar Yýldýzlar düþlerime pusu kurmaya kararlý Fikrim en ince yerinden kýrýlýp kopmuþ parmak uçlarýmýn Tek baþýnalýk zifirîliðine tutulmuþ düþlerimde saklanmýþ aþklar Bedenim parmak uçlarýmda olmuþ kendine zîlal Bir adet gül olsa, parmak uçlarýmda ki feryat’ý figan Gülün yapraklarýna sarýnýp yaksam düþlerini kaybolmuþluðun Ve yok oluþlarýn yamaçlarýnda yolunu bulsa sahipsiz dokunuþlarým
12. 02. 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYGÜL MUDURLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.