Cemre

Hava, su ve topraða düþen cemre bahardýr,
Ama aþkýn cemresi, yürek yakan bir nardýr.

Önce gözlere düþer,sevdanýn kor ateþi,
Bad-ý Saba yeliyle, doðar sevda güneþi.

Uyanýr gönül baðýn, rengârenk çiçek açar,
Canlanan bakýþlarýn, etrafa neþe saçar.

Dünya bir baþka güzel, her þey çok hoþ görünür,
Onsuz geçen her anýn sana çok boþ görünür.

Yüreðin kýpýr kýpýr, tarifsiz duygu seli,
Gökkuþaðý peþinde, koþturur deli deli.

Sonra aklýna düþer, emsalsiz gül cemali,
Çýkmak bilmez yâdýndan, sevdiðinin her hali.

Gündüz onu düþünür, gece onu görürsün,
Ýstersin ki bu düþler, sonsuza kadar sürsün.

Anlamazsýn ilk baþta, böyle bariz, belirgin,
Hangi sebeptendir ki, ona bu yoðun ilgin!

Bazen kendi kendine, sorarsýn neden diye,
Her daim aklýmdadýr, her saat, her saniye.

Oysa üçüncü cemre, çoktan düþmüþtür bile,
Kurtuluþun bulunmaz, ne yapsan da nafile.

Hani henüz sýcakken, duyulmaz ya acýsý,
Ben diyeyim kurþundur, sen de hançer yarasý.

Derinleþir an be an, aldýðýn her nefeste,
Çýrpýnýr durur yürek, ateþten bir kafeste.

Sessizliðe bürünür, hep hayaller kurarsýn,
Olmazý olduracak bir mucize umarsýn.

Karanlýk bulutlarla örtünmüþtür yýldýzlar,
Sabaha dek baðrýnda, depreþir tüm sýzýlar.

Sorarsýn matem rengi, hüzün dolu geceye,
Semamý aydýnlatan mehtabým nerde diye.

Ne yapsan da nafile, bir cevap alamazsýn,
Hasretin kollarýnda huzuru bulamazsýn.

Sinende buruk ukde, boðazýnda hýçkýrýk,
Sinersin bir köþeye, kolun kanadýn kýrýk.

Yalnýzlýkla söyleþir, dünyaya darýlýrsýn,
Sukut zindanlarýnda, duaya sarýlýrsýn.

Bir kararda duramaz, halden hale dönersin,
Yudum yudum eriyen bir mum gibi sönersin.

Gazel yapraðý olur, dört yana savrulursun,
Yürekteki yangýnýn narýyla kavrulursun.

Ýnsafsýzca iþlerken hayatýn zalim çarký,
Ne azatlýk ve vuslat, yoktur artýk bir farký.


Sosyal Medyada Paylaşın: