KÖR NOKTAM
Griliklerde hapsolan yalnýzlýk
Peþkeþ çeker mutsuzluðun gölgelerine
Zirveden düþerken parçalanan maskeler
Yýðýlýr daðlarýn eteklerine.
Atalar, deneyimlemiþ ki
‘Altýnýn deðerini sarraf bilir’ dermiþ
Sarraf onu buluncaya kadar
Altýn bazen çamurda beklermiþ.
Yaþam o kadar ortak ki
Herkes birbirine basamak olacak
Biri hýzla aþaðýya çekerken
Diðeri yavaþça yukarýya taþýyacak.
Geçmiþin o kadar karmakarýþýk
O kadar huzursuz ki için
Beni de bitiriyorsun farkýna varmadan
Kendin gibi için için…
Her dokunduðumda bir ‘yüzün’ kaldý elimde
‘Belki bu sondur’ diye ümit ettim
Çoðu gitti azý kaldý derken
Hangisi gerçek ‘sen’din, bilemedim.
Arta arta tamamlanamayýz belki
Ama eksile eksile biteriz
Ve beklenen olduðunda
Sadece hüzünle ‘bittik’ deriz.
Kahve kokusunun keyfi gibi çekendin
Tortusuna kadar içemedim
‘Acýsýyla tadý kaçýran’sýn
Dilimin ucuna geldi, diyemedim…
Zarar verecek kadar yaklaþtýðýnda
Bir riskmiþsin aslýnda
Kör noktama denk gelmiþsin,
Göremedim…
21.10.2017 Serap Irkörücü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.