Yine sonbahar, yine hüzün ve yine sen Deðiþmiyor hayatýmdaki özneler, nesneler, acýlar Yine acýlarýmýn, hüzünlerimin öznesisin Olmuyor, olamýyor, bir türlü Çýkýp gidemiyorsun hayatýmdan Ne sen bunu becerebiliyorsun ne de ben Ama yapmalýyýz, son vermeliyiz bu olanlara Hangi aþk mümkündür aþýðý öldürmeden, Yoksa olur muydu adý aþk.
Öldürmeliyiz bizde içimizdekileri, Her þeyi silip atmalýyý, birlikte yaptýðýmýz, Kendimiz için kurduðumuz kumdan kalemiz Hýrçýn dalgalarla denize karýþtý, yýkýldý, yok oldu Bir bir, özenle, üst üste koyduðumuz Kum taneleri, sulara karýþtý, týpký bizim gibi, Biz de savrulduk, karýþtýk hayatýn karmaþasýna Unuttuk her þeyi, birlikte gülmeyi, birlikte sevinmeyi, Özlemeyi, sevmeyi.
En zoru da bu olmalý, sevmeyi unuttuk Sahiden nasýl seviyordum ben seni? Gözleri görmeyen birinin Gökkuþaðýný sevmesi gibi mi? Ne kadar sevmiþtim, Bir denize kaç dalga sýðarsa o kadar mý? Sahi sen nasýl sevmiþtin beni? Sessiz sedasýz çekip gidecek gibi mi? Her hareketinle canýmý acýtacak kadar mý?
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.